4/5/6/7 augustus: Last but not least

Onze laatste werkweek begon gelijk met de wekker om 4.15. De nursery school in Kairu, ons maandproject, moet af en dat betekent dat we deze week hard moeten werken. We hebben water gehaald om cement te maken, het toilet naast de school gegraven, de bodem in de school recht gemaakt (omdat de school op een helling staat) en stapels stro/gras/riet op ons hoofd gedragen als echte Malawianen. Veel en zwaar werk, maar ons doel kwam in een stuk snel dichterbij. Freya ging 's middags naar de children's corner. Daar eerst de gebruikelijke liedjes gezongen en daarna spelletjes gespeeld, zoals touwtje springen en mikado. Het was leuk om te zien dat een klein albino meisje ook gewoon in de groep werd opgenomen. Anne ging 's middags naar de youth meeting om over de pubertijd te praten. Heel goed hoe open erover gesproken wordt.

Dinsdag had Anne een dak op een geitenkooi gemaakt. Een dak maken ze van bomen die ze per direct om hakken, stro en een laag plastic. Werkt super goed en ziet er ook nog heel leuk uit. Bij het erop zetten van het dak stak alleen wel een spijker uit, maarja mooi litteken aan over gehouden! Freya ging naar het dorpje Chongo om daar verder te bouwen aan een huis voor 3 weeskinderen van wie de ouders aan Aids waren overleden. Een nicht zorgde voor hen en verkocht hartige koekjes voor 20 k per stuk om zo een deel van het schoolgeld te kunnen betalen. Het huis waar ze in woonden stond al sinds de dood van de ouders onafgebouwd omdat ze geen geld had om het af te bouwen... Zo fijn om hen dan te helpen!

In de lunchpauze gingen we naar Zomba om ons donatiegeld te besteden. We hadden in totaal ruim 300 euro te besteden, ingebracht door verschillende vrijwilligers. We zijn iedereen heel erg dankbaar voor de donaties want hierdoor konden we heel veel mensen blij maken. Het meeste geld hebben we aan ons maandproject gespendeerd en er ramen, deuren, palen voor het dak en nog meer dingen van gekocht. Dit omdat we vooral willen investeren in de lange termijn, en wat is nou beter dan een schooltje! Van de rest hebben we spullen gekocht die nodig waren bij verschillende programma's. We hebben o.a. pesticide, gieters, mest en handballen gekocht.

Dinsdag middag was er een interessante topic meeting over de besnijdenis. Felle discussie gehad: de members geloven dat een besneden man 60% minder kans op AIDS heedt dan een onbesneden man. Hier hadden wij (azungu's) onze twijfels over dus besloten dat we het nog een keer aan een dokter te gaan vragen.

Woensdag weer lekker vroeg begonnen met ons maandproject voor de laatste loodjes. We hebben op het dak gezeten! In de zon met prachtig uitzicht, voeten bungelend door de gaten hoog boven de grond. Hebben hard gewerkt, palen gesjouwd, gehamerd en stro-plastic-stro op het dak gelegd. Nog rubberen touwtjes gemaakt om de palen aan elkaar te binden en met een pangaknife en zakmes gewapend omhoog geklommen en over de palen van het dak gebalanceerd. Heel gaaf en we zijn heel trots dat we in een maand tijd een hele school in elkaar hebben gezet die nu klaar voor gebruik is!
Die middag geen programma omdat we van half 6 tot 2 uur onderweg en bezig waren geweest.

Donderdag onze laatste projectdag... Anne heeft de ochtend een wc-muur gemetseld. Na een aantal keer gaat het metselen steeds beter en hebben we alle onderdelen voor een wc wel eens gehad, dus mensen wie nog een latrine in zijn achtertuin nodig heeft: roept u maar! Freya was naar de Lions nursery school gegaan om daar het schilderen af te maken. In het ene lokaal zijn op de achterwand allerlei afrikaanse dieren geschilderd en in het andere lokaal staat een een prachtige boom waar Freya haar handafdruk met verf naast heeft gezet. "We were here" maar dan op een creatievere manier. De verf bleek achteraf op terpentine basis te zijn wat nogal onhandig was als er geen terpentine is.. maar geen nood, er lag zand voor de deur dus daarin hebben we onze handen 'schoon' geschuurd (Freya's handen zijn nu nog steeds geel maargoed).

's Avonds zoete aardappelfrietjes gegeten met ei, soja en groenten om onze laatste avond samen te vieren met een feestmaal. Toch was de stemming wel een beetje bedrukt en moesten we moeite doen om de tranen in te houden. Toen we daarna ons afscheidsliedje zongen en speeches te horen kregen van de lokale members en medevrijwilligers stonden we uiteindelijk toch nog met z'n allen te huilen. We waren in hele korte tijd een ontzettend hechte groep geworden en het was dan ook heel naar om afscheid te moeten nemen van de mensen die je zo dierbaar waren geworden. Ook de huisvaders waren ontroerd toen we ze de volgende ochtend hun afscheidscadeautjes als bedankje gaven: een boekje vol met tekeningen en persoonlijke herinneringen van iedere vrijwilliger die maand.

We hebben nog met z'n allen ontbijt gegeten en we hebben onze tassen gepakt. Om 9 uur werden we opgehaald door de taxi en werden we zo liefdevol uitgezwaaid dat we in de taxi weer zaten te huilen. Hebben de hele weg met onze gezichten tegen het achterraam gedrukt gezeten om de laatste keer van de omgeving te genieten en te beseffen in wat voor een plek we 4 weken lang hebben gewoond en geleefd. Wat een afscheid...

Deze reis was een enorme levenservaring en we hebben zo veel bijzondere gebeurtenissen meegemaakt. Superveel geleerd en helemaal ondergedomd in de Malawiaanse cultuur: van het dansen in een besnijdenis ceremonie tot het dragen van water voor zelfgemaakte bakstenen aan toe. Het was een ongelofelijke reis en de mensen die we hebben ontmoet hebben zeker een plekje in ons hart. Zonder de lieve medevrijwilligers die we nu gerust onze "liyosisters" kunnen noemen hadden we nooit zo'n mooie tijd gehad dus: Zikomo kwambiri!! Heel erg bedankt dat jullie erbij waren! We hopen jullie snel weer te zien want we missen jullie nu al! Tapita Malawi a mwalandilidwa Holland! Goodbye Malawi and welcome Holland!