18/19/20 juli: Tussen hemel en aarde
Door: Anne en Freya
Blijf op de hoogte en volg Freya
20 Juli 2014 | Malawi, Zomba
Afgelopen weekend hebben wij Mulanje mountain beklommen. Het was een geweldige ervaring met (heel) veel zware, uitputtende, gevaarlijke, pijnlijke maar ook fantastische, super mooie, lekkere, onbeschrijfelijke en ongelofelijke momenten!
We zullen alle bijvoegelijke naamwoorden even omschrijven. De avond dat we na een 3 uur lange reis aankwamen en gingen zwemmen zonder dat we zwemkleding bij ons hadden (wel gewoon met shirt aan) was een fantastisch moment. Met z'n allen door het ijskoude water in de schemer naar de overkant van het poeltje om daar van het fantastische uitzicht te genieten. Ja een geniet momentje, al voor we aan de wandeling begonnen waren.
Anne begon de wandeldag met een zeer pijnlijk moment: hete thee veroorzaakte een pijnlijke hand. Later op de dag nog flink verbrand door de zon dus overal gezellig rode vlekken. Ach ja, als we de Mulanje kunnen trotseren overleven we dat ook wel weer.
Het zware maar ook eigenlijk het onbeschrijfelijke was de wandeltocht omhoog. Het was een 7 uur durende wandeltocht in de brandende zon. Met z'n 17en gingen we het avontuur aan en met z'n 17en zijn we boven gekomen. Onderweg kwamen we kinderen en vrouwen tegen met stapels hout op hun hoofd, jemig, zij kunnen dus niet eens kijken waar ze lopen! Sommigen van ons hadden het zwaarder dan anderen, maar het is toch maar mooi gelukt! Freya leek nergens moeite mee te hebben want ze heeft nu na alle inspanning nog steeds geen spierpijn (Anne wel), dus Anne wilde maar wat bakstenen in de gezamenlijke rugzak doen maar dat idee werd niet erg gewaardeerd. Terwijl Anne tijdens het wandelen al bedacht dat ze vaker nee tegen koekjes had moeten zeggen en vaker ja tegen sporten, was ze desalniettemin niet eens als een van de laatste boven gekomen. Het uitzicht was ongelofelijk mooi, vooral toen we met z'n allen de zonsondergang gingen bekijken nog 45 min verderop van het hutje. Aan de rand van het plateau (met onze voeten bungelend boven de afgrond) hebben we van het prachtige uitzicht genoten. Het voelde alsof we -letterlijk- tussen hemel en aarde zaten. Onbeschrijfelijk. Al zingend zijn we er heen gelopen: het was super gezellig!
Een ander gezellig moment was het opsmikkelen van de marhsmallows die we mee hadden genomen, nadat we hadden gekookt op het houtvuur in de woonkamer van de hut. Lekker de calorietjes er weer aaneten, jammie!
De terugweg was het ongelofelijke en gevaarlijke moment. Het eerste stuk was goed te doen, maar op een gegeven moment leken we wel op een 80° helling te lopen (het was meer kruipen/rollen/glijden). Zodra je ook maar iets verkeerd deed lag je beneden. Over gladde stenen, smalle paadjes en bergrichels zijn we naar beneden gestrompeld (heel goed dat onze ouders dit niet van tevoren wisten haha). Eigenlijk onverantwoordelijk, maar met dat ongelofelijke uitzicht en de adrenaline overal in je lijf is het toch wel heel erg gaaf. Eigenlijk 10x zo leuk als dat stijgen!
Het laatste stuk van de wandeling ging over de theeplantages. Achter ons verdween het Mulanje massief steeds verder naar de achtergrond. Het enige wat ons nog op de been hield was de beloofde pizza aan het einde van de tocht. Na 5 uur lang dalen waren onze tenen beurs, onze benen (ook van gister) een hoopje van vermoeide spieren en schreeuwde onze maag om pizzaaaa! De lekkerste en ook de meest verdiende pizza die we ooit hebben gegeten!
Het was een prachtig weekend vol avontuur en gezelligheid! Morgen weer met het project verder en hopen op niet te veel spierpijn en een goede nachtrust. We zijn nu over de helft van onze reis en hebben het hier nog lang niet gezien en genieten nog elke dag! (Voor degene die ons missen - wij missen jullie ook haha)
XX tot volgende week!
We zullen alle bijvoegelijke naamwoorden even omschrijven. De avond dat we na een 3 uur lange reis aankwamen en gingen zwemmen zonder dat we zwemkleding bij ons hadden (wel gewoon met shirt aan) was een fantastisch moment. Met z'n allen door het ijskoude water in de schemer naar de overkant van het poeltje om daar van het fantastische uitzicht te genieten. Ja een geniet momentje, al voor we aan de wandeling begonnen waren.
Anne begon de wandeldag met een zeer pijnlijk moment: hete thee veroorzaakte een pijnlijke hand. Later op de dag nog flink verbrand door de zon dus overal gezellig rode vlekken. Ach ja, als we de Mulanje kunnen trotseren overleven we dat ook wel weer.
Het zware maar ook eigenlijk het onbeschrijfelijke was de wandeltocht omhoog. Het was een 7 uur durende wandeltocht in de brandende zon. Met z'n 17en gingen we het avontuur aan en met z'n 17en zijn we boven gekomen. Onderweg kwamen we kinderen en vrouwen tegen met stapels hout op hun hoofd, jemig, zij kunnen dus niet eens kijken waar ze lopen! Sommigen van ons hadden het zwaarder dan anderen, maar het is toch maar mooi gelukt! Freya leek nergens moeite mee te hebben want ze heeft nu na alle inspanning nog steeds geen spierpijn (Anne wel), dus Anne wilde maar wat bakstenen in de gezamenlijke rugzak doen maar dat idee werd niet erg gewaardeerd. Terwijl Anne tijdens het wandelen al bedacht dat ze vaker nee tegen koekjes had moeten zeggen en vaker ja tegen sporten, was ze desalniettemin niet eens als een van de laatste boven gekomen. Het uitzicht was ongelofelijk mooi, vooral toen we met z'n allen de zonsondergang gingen bekijken nog 45 min verderop van het hutje. Aan de rand van het plateau (met onze voeten bungelend boven de afgrond) hebben we van het prachtige uitzicht genoten. Het voelde alsof we -letterlijk- tussen hemel en aarde zaten. Onbeschrijfelijk. Al zingend zijn we er heen gelopen: het was super gezellig!
Een ander gezellig moment was het opsmikkelen van de marhsmallows die we mee hadden genomen, nadat we hadden gekookt op het houtvuur in de woonkamer van de hut. Lekker de calorietjes er weer aaneten, jammie!
De terugweg was het ongelofelijke en gevaarlijke moment. Het eerste stuk was goed te doen, maar op een gegeven moment leken we wel op een 80° helling te lopen (het was meer kruipen/rollen/glijden). Zodra je ook maar iets verkeerd deed lag je beneden. Over gladde stenen, smalle paadjes en bergrichels zijn we naar beneden gestrompeld (heel goed dat onze ouders dit niet van tevoren wisten haha). Eigenlijk onverantwoordelijk, maar met dat ongelofelijke uitzicht en de adrenaline overal in je lijf is het toch wel heel erg gaaf. Eigenlijk 10x zo leuk als dat stijgen!
Het laatste stuk van de wandeling ging over de theeplantages. Achter ons verdween het Mulanje massief steeds verder naar de achtergrond. Het enige wat ons nog op de been hield was de beloofde pizza aan het einde van de tocht. Na 5 uur lang dalen waren onze tenen beurs, onze benen (ook van gister) een hoopje van vermoeide spieren en schreeuwde onze maag om pizzaaaa! De lekkerste en ook de meest verdiende pizza die we ooit hebben gegeten!
Het was een prachtig weekend vol avontuur en gezelligheid! Morgen weer met het project verder en hopen op niet te veel spierpijn en een goede nachtrust. We zijn nu over de helft van onze reis en hebben het hier nog lang niet gezien en genieten nog elke dag! (Voor degene die ons missen - wij missen jullie ook haha)
XX tot volgende week!
-
22 Juli 2014 - 12:51
Hetty:
nouw dit was een toppertje om zo door de natuur te trekken denk aan mij bergtochten om nooit meer te vergeten.
was er een gids mee ? ik denk van niet,had je maar een pad, hoe hoog was de top!
Berglopers willen de hoogte weten die hoor ik wel als je terug komt,gelukkig heb je nog een paar weken geniet er van.
Ben ook zeer benieuwd naar jullie vervolg verslag.
Klem fra Hetty
-
22 Juli 2014 - 15:23
Omi En Opi:
Andr'e en Inge met een rugdrager waar freya in zat
Samen in Noorwegen de Bessegen gelopen ook niet mis
Lieve groet we hebben heimwee naar je ,omiopi, -
23 Juli 2014 - 14:02
Drie Meisjes En Een Hond En Een Vader:
heeeey freya en anne
vanuit zweden een keertje, super cool dat jullie zo hoog gingen en naar beneden zo stijl :) had ik ook wel willen doen hahah. net voor Quiks een paar spulletjes gekocht omdat we de helft vergeten waren mee te nemen... veeeeel plezier nog! en ik mis je wel hoor grote zus :P liefs van je kleinste zusje
Morgen gaan we paar dagen kanoën op Åsnen meer. Spannend met de hond. We hebben haar afgelopen week leren zwemmen, maar ze vindt het niet echt leuk. Liefs van je mamsy.
heyhey, jullie foto's zijn echt super mooi! Ik ben echt jaloers op jullie!! ;) Vanaf morgen dus een paar dagen kanotoch maken :) Het is wel stil zonder jou, maar gelukkig is Quiky mee. Ook stil thuis, alleen slapen + opstaan is toch effen wennen.. ;) xxx je zussie -
27 Juli 2014 - 06:39
Anneke -:
Geniet van jullie verhalen, fijne tijd nog!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
